480 πΧ
Ο Λεωνίδας καλεί συμβούλιο των στρατηγών όπου ανακοινώνει ότι οι Πέρσες ενεργούν κυκλωτική κίνηση. Αναφέρει πως πιστός στα ήθη της Σπάρτης θα παραμείνει να πολεμήσει μαζί με τους πολεμιστές του και ζητάει από τους συμμάχους του να φύγουν ώστε να σώσουν εαυτούς. Τότε ο επικεφαλής των Θεσπιέων Δημόφιλος αρνείται να αποχωρήσει με την καταπληκτική φράση: «Όχι, Λεωνίδα. Δεν θα σε αφήσω να πάρεις μόνος την δόξα των Θερμοπυλών.» (αφήγηση Κ.Πλεύρη από το βιβλίο του «Οι βάρβαροι»)
Έτσι λοιπόν, ακριβώς δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά, η παράδοση διατηρείται και το πνεύμα του ελληνισμού παραμένει ζωντανό, φωτεινό, αναλλοίωτο. Στα ελληνοτουρκικά σύνορα μεταβαίνουν εκτός από όσους λαμβάνουν τη διαταγή και όσοι νιώθουν μέσα τους το χρέος προς την πατρίδα. Σύλλογοι, εκπρόσωποι δήμων, έφεδροι, εθελοντές, απλοί καθημερινοί άνθρωποι που θα προσφέρουν μία καλή κουβέντα, μια ηθική αμοιβή ή ένα μπουκάλι νερό.
Ένα μπουκάλι νερό για τους ανθρώπους που έχουν να αντιμετωπίσουν το κρύο, την ορθοστασία, την κούραση, τις αδιάκοπες περιπολίες, τα τουρκικά δακρυγόνα, τον πετροπόλεμο… ακόμα και τις σφαίρες. Γίναμε μάρτυρες μέσα από τις εικόνες που μας μεταδόθηκαν των ανδρών των ΜΑΤ που ατρόμητοι έμειναν στις θέσεις τους, να απαντούν στα πυρά των ευθειών βολών των Τούρκων, παρότι ο οπλισμός τους είναι πολύ ελαφρύς και τα αλεξίσφαιρα τους ευάλωτα σε σφαίρες από πολεμικά τυφέκια!
1941 μΧ
Οχυρό Ρούπελ κατά την πολιορκία του από τις υπεράριθμες δυνάμεις του Άξονα. Οι Γερμανοί προσεγγίζουν τον Ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο και του αναφέρουν ότι η Ελλάς έχει συνθηκολογήσει. Αυτός αδυνατεί να πιστέψει ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Δεν τον νοιάζει αν είναι αλήθεια ή ψέματα. Δεν τον ενδιαφέρει να τελειώσει η μάχη, να φύγει από ένα μέρος που για μέρες δεχόταν αλλεπάλληλες, σφοδρότατες επιθέσεις από γη και βροχή βομβών από αέρα.
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται» είναι η απάντησή του και μένει στην ιστορία ως ένας ακόμη Έλληνας που αψηφά το θρίλερ του πολέμου, πιστός στην υπεράσπιση της πατρίδος από τους εισβολείς. (Η εποποιία του Ρούπελ – Ι. Γιαννάκενας)
Ο Έλληνας δεν έχει μάθει να παραδίδεται αμαχητί. Δε δίνει γη και ύδωρ στους αλλόφυλους. Δεν έχει στην κουλτούρα του σαχλαμάρες τύπου «ανοιχτά σύνορα». Από τη μία γωνιά του Αιγαίου, έως το πιο βόρειο σημείο του Έβρου, έχει αποφασίσει να πολεμήσει, κόντρα στα καλά οργανωμένα συμφέροντα των διεθνιστών και κόντρα σε μια απειλή που είναι διαυγές ότι υποκινείται από το παρακράτος της Τουρκίας. Ο Έλληνας αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όποιον θέλει να λέγεται ήρωας. (παράφραση ρητού Ι.Τσόρτσιλ)
Δόξα και τιμή στα Σώματα Ασφαλείας.
Δόξα και τιμή σε ακρίτες και νησιώτες.
Δόξα και τιμή σε κάθε Έλληνα που με τον δικό του τρόπο μάχεται Υπέρ Πατρίδος.
Τηλέμαχος Μπόσσιος (Βραχνής Γεώργιος)
Συγγραφέας – Αστυνομικός